Ελιά

Η Ελιά ⊚ είναι μια μικρή παραλία με χοντρά βότσαλα ή μάλλον δύο μικρές παραλίες καλύτερα (διαβάστε παρακάτω) μεταξύ Ηγουμενίτσας και Πλαταριάς. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί από την εθνική Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας δεν έχει στρωθεί με άσφαλτο και θέλει λίγο προσοχή σε κάποια σημεία που εξέχουν μεγάλες πέτρες. Ευτυχώς η απόσταση από την άσφαλτο είναι πολύ μικρή, σε δύο λεπτά θα έχετε φτάσει σε ένα αρκετά ευρύχωρο πλάτωμα που χωράει μερικά αυτοκίνητα.

Στα δεξιά από την κορυφή αυτού του πλατώματος, αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα διακρίνετε την αρχή μιας πέτρινης σκάλας η οποία φαίνεται να κατεβαίνει μέσα στα δέντρα. Από εδώ θα χρειαστεί να κατεβείτε περίπου 50 σκαλιά για να αντικρίσετε τελικά τη θάλασσα να ξεπροβάλλει ανάμεσα από τα δέντρα. Όπως θα δείτε, σε ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της παραλίας τα δέντρα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα προσφέροντας τη φυσική τους σκιά στους επισκέπτες της.

Αν δεν έχετε ομπρέλα, δεν σας χρειάζεται, αρκεί να προλάβετε να πιάσετε μια σκιερή θέση. Μην ψάχνετε για ξαπλώστρες και καντίνες. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Αν θέλετε να προμηθευτείτε νερό ή καφέ, μπορείτε να το κάνετε στο καφέ "Άνεμος" του βενζινάδικου που βρίσκεται λίγο πιο πέρα, στην εθνική.

 Η παραλία δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Με δυσκολία φτάνει τα 100 μέτρα από άκρη σε άκρη και είναι σπαρμένη με μεγάλα πατατο-βότσαλα μέσα και έξω από το νερό τα οποία σε εξαναγκάζουν στη γνωστή "ζεϊμπεκιά" κατά την είσοδο και την έξοδο στη θάλασσα (παρακάτω εικόνες). Υπάρχουν όμως και σημεία με χαλίκι ή λίγο άμμο. Τα νερά βαθαίνουν σχετικά ομαλά και φαίνονται καθαρά.

Το μεγάλο ατού της παραλίας όπως είπα είναι η φυσική σκιά που προσφέρουν τα δέντρα που βρίσκονται πίσω της. Αρκετοί την έχουν αράξει κάτω από τα δέντρα και απολαμβάνουν της δροσιά της φυσικής σκιάς με θέα τη θάλασσα.

Το άλλο που μου άρεσε σ' αυτή την παραλία ήταν η σκάλα της. Φτιαγμένη με πέτρα της περιοχής δένει πολύ όμορφα με το περιβάλλον. Εξάλλου αυτές οι παραλίες με τις σκάλες έχουν το κάτι ιδιαίτερο, έτσι δεν είναι; Εκτός αυτού, μετά τη "Γάτα" που είναι λίγο πιο πριν, είναι η επόμενη πιο κοντινή παραλία στην έξοδο της Εγνατίας οδού.

Το παρακάτω σύντομο βίντεο θα σας δώσει μια καλύτερη ιδέα για την παραλία:

Γυρίζοντας ξανά πίσω στο μεγάλο πλάτωμα που αφήσατε το αυτοκίνητο, θα δείτε ότι ο δρόμος συνεχίζει και ακόμα πιο κάτω και οδηγεί σε ένα μικρότερο πλάτωμα. Μη διανοηθείτε να συνεχίσετε πιο κάτω από αυτό με το αυτοκίνητο γιατί αυτό που φαίνεται σαν δρόμος, δεν είναι ούτε για 4Χ4. Εξάλλου σταματάει λίγα μέτρα παρακάτω και δεν κερδίζετε τίποτα.

Ευθεία προς τη θάλασσα υπάρχουν πάλι πέτρινα σκαλιά, λιγότερα εδώ, καμιά 20αριά, που οδηγούν σε μια μικρότερη παραλία από την προηγούμενη.

Στη μέση περίπου της σκάλας θα αντικρίσετε τη μικρή παραλία λίγα μέτρα πιο κάτω. 40 μέτρα όλα κι όλα με πέτρες μέσα στο βυθό, αλλά με πεντακάθαρα νερά που τις κάνει να ξεχωρίζουν με λεπτομέρεια. Τα νερά βαθαίνουν ομαλά.

Έξω στον γιαλό τα βότσαλα είναι μικρότερα από τη μεγάλη αδερφή της που βρίσκεται πιο δεξιά. Τις δυο παραλίες τις χωρίζει ένα αρκετά πλατύ τμήμα από βράχια που προεξέχουν μέσα στη θάλασσα.

Τη μέρα που την επισκέφθηκα, πιο νότια, σε άλλες παραλίες, είχε βάλει λίγο κυματάκι. Εδώ όμως τα πράγματα ήταν πολύ ήσυχα και τα νερά πολύ ευχάριστα για κολύμπι.

===================================================
ΜΙΚΡΗ ΕΛΙΑ
===================================================

Όταν ρώτησα τους ντόπιους πώς ονομάζεται η παραλία που ανέφερα παραπάνω, μου είπαν "Ελιά". Αμέσως όμως έσπευσαν να μου εξηγήσουν ότι "Ελιά" λέγεται και μια μικρότερη παραλία λίγο πιο πέρα ⊚ της οποίας ο δρόμος που οδηγεί σ' αυτή στρώθηκε πρόσφατα με άσφαλτο σε ένα τμήμα της, όσο ήταν δημόσιο, γιατί παρακάτω είναι ιδιόκτητο όπως με πληροφόρησαν. Η νέα ασφαλτόστρωση γράφτηκε στον τύπο και αναφέρθηκε στα τοπικά μέσα ότι στρώθηκε ο δρόμος για την Ελιά με αποτέλεσμα αυτοί που ήξεραν την παραπάνω παραλία ως Ελιά να δείχνουν λίγο συγχυσμένοι. Τέλος πάντων, άκουσα κάποιον να λέει, ας πούμε αυτήν τη μικρή παραλία με την νέα ασφαλτόστρωση "Μικρή Ελιά". Και έτσι υιοθέτησα την πρόταση.

Επισκέφτηκα την παραλία αλλά δεν θα τη σύστηνα, για την ώρα τουλάχιστον. Η ασφαλτόστρωση είναι μόνο για μερικά μέτρα. Έτσι κι αλλιώς δεν απέχει πολύ από το δρόμο. Το κακό είναι ότι παρακάτω που είναι χωματόδρομος, είναι κακοτράχαλος και στο τέλος του το πλάτωμα για αναστροφή είναι πολύ μικρό και θα δυσκολευτείτε να γυρίσετε, προσέχοντας να μην σπάσετε το αυτοκίνητο στις πέτρες που εξέχουν από το χώμα.

Το μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία είναι σχεδόν χαμένο ανάμεσα στα δέντρα και τα φυτά,  ενώ στο τέλος του, που καταλήγει στη θάλασσα, ήταν γεμάτο σκουπίδια. Γενικά ο τόπος μύριζε και θύμιζε... "ναρκοπέδιο".
Η παραλία είναι πιο μεγάλη από την Ελιά σε μήκος, αν και διακόπτεται από βραχάκια κατά τόπους, αλλά με πάρα πολύ μικρό πλάτος, σε σημείο που δε θα την έλεγε κανείς παραλία. Η μορφολογία της ήταν περίπου όπως της Ελιάς με χοντρά βότσαλα αλλά πολύ χαμηλά δεντράκια και θάμνους που θα πρέπει να συρθείς από κάτω τους για σκιά.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις: